Muharrem ayı geldi, hoş geldi… Muharrem denince tatlı aşure gelir akla, emme Muharrem bize tuzlu geldi…
Neci mi? Valla bu zamanda masraflı…
Velhasıl kelam, benim garı; “Geleneği bozmayalım Memmet, aşure yapacan ben, get çarşıdan malzeme al gel” dedi, verdi elime lisdeyi…
Garacavaya atladım gibi çarşıya indim… Çarşıda ısıcak bi yer yecek, işimi bitiriverip köye geden derdindeyin…
Garının verdiği listede yok yok mübarek… Buğdey, nohut, fasille, guru üzüm, incir gurusu, guru gayısı, badem, fındık, fıstık… Lisde del, guruyemiş tabelası…
Emekli maaşını bi aşure gazanına yatıracaz belli oldu…
Emme bu iş böyle oluyor, o lisdedekiler eğsiksiz alınacak…
Neci mi dersiğiz? Çünkü gelenek, kültür… Rivayete göre, Nuh’un Gemisi, böyük tufandan sonra Muharrem’in 10. günü garaya oturur…
Gemidekiler garaya ayak bastında ellerinde galan son yeyecekleri garıştırarak bi yemek yaparlar. Yokarıda saydığım ve sayamadığım onlarca ürün garıştırılmış ve bi yemek yapılmış, işte o yemek aşure…
Bundan dolayıdır ki aşure, birlik, bereket ve paylaşma kültürünü simgeler.
Lafı uzatmeyen… Bakkal, guruyemiş derken, alışverişi ettik. Fiyatlar bahalı mı bahalı… Hele guruyemiş türü tam cep yakan cinsten.
Fiyatlarıla ısıcağın etkisi billeşince, yargınımda telleme, döşümde bi yanma oldu, ases nevrim döndü…
Tek tek fiyat vermeye gerek yok. Durumu bilipdurusuğuz evel… İncirin kilosu incidiyor, gayısı dudak uçuklatıyor. Badem, fındık, fıstık desen kilosu bin lirayı buluyor…
Neyse ki senede bi sefer oluyor bu aşure… Bi kaç sefer olsa kredi çekmek zorunda galacaz… Nuh’un gemisinden meded umacak duruma gelmişiz de sesi çıkan yok…
Efendime söyleyen; aşure demek, birlik, bereket ve paylaşma del biçoğumuz için artık… Günümüzde aşure demek; masraf demek, geçim sınavı demek…
Paylaşacak bi şeyimiz de galmayasoldu… Elimizde avucumuzda bi şey galmadı. Paylaşacak bi şey olmadında, hoşgörü de aç kalıyor, komşuluk da yavanlaşıyor.
Ben bu yazıyı yazarken, garı gaynatmaya başladı bile aşureyi… Ev fındık, fıstık gokuyor şimdi… Gomşular gapı öğünde, “Bu sene aşureye kim neyi, ne gadar kattı” diye gıyaslama yapıyordur. Nasıl gattığını bilmeden…
Sonumuz ne olacak efendiler? Bi aşureye bile paramız yetmeyecek, geleneği yaşatmak bile löks artık bu ülkede… Ekonomik sıkıntılar, kültürümüzü yaşamayı da bitirecek, böyle gederse; acı ama gerçek: Bu millet artık aşure gazanında bereket değil, bunalım gaynatacak, pek çok yakında…
Selametle galın… “Nasıl galınacaksa…”
